Als bewegen moeilijker gaat, of dit nu tijdelijk of blijvend is, dan geldt voor de meeste mensen dat dit moeilijk te accepteren valt. Het is lastig, om opeens niet meer te kunnen wat vroeger zo vanzelfsprekend was. Om voor de dagelijkse dingen opeens afhankelijk te zijn van partner of familie, of om professionele zorg te moeten ontvangen. Gelukkig is de zorg er meer en meer op ingericht om patiënten alles wat zij nog wel kunnen ook zelf te laten doen.
Het lukt niet meer
Iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken: je kunt iets niet meer. Iets dat vroeger nog zo vanzelfsprekend leek, als traplopen, opstaan of jezelf aankleden. Soms komt dit moment heel onverwacht, bijvoorbeeld na een ongeluk of valpartij. Soms ook is het iets dat geleidelijk ontstaat, wordt de handeling steeds een beetje lastiger om zelf uit te voeren, tot het uiteindelijk net niet meer lukt.
Op welke manier het ook is ontstaan, lastig te accepteren is het bijna altijd. De meeste mensen vinden het prettig en belangrijk om voor zichzelf te kunnen zorgen. Om zelfstandig te zijn, en niet voor van alles en nog wat hulp van anderen te hoeven inschakelen. Het voelt vervelend om niet meer zelf te kunnen bepalen wanneer je iets wilt doen, omdat je hier altijd hulp bij zal moeten inschakelen. Je vrijheid is deels weg, en dat is altijd moeilijk. Ook al zijn de mensen die je willen helpen om zo normaal mogelijk te blijven leven nog zo lief en zorgzaam, je zou het zo veel liever allemaal zelf kunnen.
Tijdelijk of blijvend?
Gelukkig is deze situatie lang niet altijd blijvend. Zeker als hij is ontstaan door een ongeluk, waarbij bijvoorbeeld een breuk in een bot is ontstaan, is het vaak een kwestie van een tijdje accepteren dat niet alles meer lukt, en je goed richten op je herstel, zodat je alles snel weer zelf zal kunnen
Duurt de situatie wat langer, of is deze blijvend, dan is acceptatie een belangrijke factor. Dat kan best even duren: het valt niet mee om te accepteren dat je iets nooit meer zal kunnen. Wat hierbij kan helpen, is om alles dat nog wel lukt ook zelf te blijven doen, al is het maar deels. Is opstaan bijvoorbeeld niet meer mogelijk, althans niet zelfstandig, dan kan een tillift hierbij assisteren. Een actieve tillift is er speciaal voor personen die nog wel zelf kunnen staan of mee kunnen helpen bij het overeind komen. Dat zij op deze manier betrokken blijven bij de handeling, en zich niet compleet hulpeloos hoeven te voelen, zorgt ervoor dat velen van hen zich makkelijker bij de situatie neer kunnen leggen.
